ICHEC Brussels Management School / Sociology, Ethics
De vertaling van deze getuigenis werd automatisch gegenereerd door een vertaalprogramma. Bedankt voor uw begrip.
Een aantal niet-duurzame trends vereisen drastische veranderingen in onze consumptie- en productiepatronen: hoe kunnen we deze overgang naar duurzaamheid in een snel tempo en toch democratisch bevorderen? Als socioloog is dit onderwerp al vijftien jaar mijn grootste zorg.
Een duurzaamheidsreis wordt ook gemaakt van bepalende momenten. Tien jaar geleden, na mijn promotie, besloot ik een pauze in te lassen en zes maanden lang met de fiets te reizen, waarbij ik experimenteerde met de vreugde van het langzame tempo, de sterke banden met de natuur en de mensen, maar ook op grotere schaal getuige was van de grote aantasting van het milieu en het langzame geweld dat het veroorzaakt op de zwaksten. In die periode moesten we alles met spierkracht dragen en werden we “echte materialisten”, waarbij we zorgvuldig onze spullen kozen en repareren. Een gekozen soberheid kan u bevrijden.
Terug thuis werd duurzaamheid meer en meer een mentaliteit en een levensstijl in plaats van een last. Ik probeer het gesprek te lopen. In mijn dagelijks leven geef ik de voorkeur aan langzame reizen en oefen ik de 6R (heroverweging, afval, vermindering, hergebruik, reparatie, recycling). Meestal brengt het me veel vreugde en een gevoel van plaats en persoonlijke voldoening. Het is verbazingwekkend om de sociale innovaties in steden te zien opkomen. Lid zijn van verschillende coöperaties in belangrijke sectoren is een manier om deze overgang te bevorderen: voeding, energie, financiën, cultuur, PSS.
Als gezin hebben we besloten om onze tijd en geld te investeren in belangrijke aspecten van ons leven, in overeenstemming met onze waarden. Ons “kangoeroehuis” is ecologisch en energieneutraal. Samen met 320 personen zijn we lid van een stedelijk agro-ecologisch project dat ons in staat stelt onze eigen groenten te oogsten. Ons voedselafval wordt ofwel gecomposteerd, ofwel gevoederd aan de kippen van de naastgelegen collectieve tuin. Soms lijken deze activiteiten te tijdrovend, vooral bij jonge kinderen. Een van de belangrijkste drijfveren is het waarderen van alle input die deze projecten in mijn leven brengen in termen van leren, sociale connecties, gevoel van autonomie….
De antwoorden kunnen echter niet alleen op individueel of gemeenschapsniveau worden gegeven. Lokale en mondiale politieke acties zijn essentieel. Er zijn belangrijke veranderingen nodig op het gebied van financiën, infrastructuur en regelgeving om de overgang op grotere schaal te vergemakkelijken en te bevorderen. De overheid zou ook als rolmodel kunnen fungeren om mensen in staat te stellen te experimenteren met een duurzame levensstijl (bijv. openbare scholen die lokale voedselsystemen promoten, overheden die hernieuwbare energiebronnen gebruiken, die abonnementen op elektrische fietsen en PSS aanbieden….).
Originally posted 2019-04-05 13:15:00.