European Commission (DG Environment) / Agricultural engineer
De vertaling van deze getuigenis werd automatisch gegenereerd door een vertaalprogramma. Bedankt voor uw begrip.
Als tiener las ik “The limits to growth” van Club of Rome en realiseerde ik me dat we niet meer zo konden leven als wij. Sinds de Tweede Wereldoorlog is onze ontwikkeling volledig afhankelijk geworden van de petroleumindustrie – transport, maar ook voedsel, chemicaliën, verwarming en koelsystemen, enz. – die de opwarming van de aarde veroorzaakt. Natuurlijke hulpbronnen worden in een ongekend tempo gewonnen om in te spelen op onze niet-duurzame productie- en consumptiepatronen.
We kunnen veranderen: mijn oudste dochter was 10 jaar oud toen ze me aanmoedigde om een hybride auto te kopen om de uitstoot van luchtverontreinigende stoffen en broeikasgassen te verminderen. Nu loop ik naar mijn werk, ik woon in een gemeente, Watermaal-Bosvoorde, waar veel grassroots initiatieven opduiken: stadslandbouw, collectieve kippenhokken, collectieve compost, participatieve kruidenierswinkels, bulk boodschappen, Repair Cafés, Voitures à partager, natuurbehoud veldwerk en educatieve activiteiten, enz. Ik probeer zoveel mogelijk lokale, biologische producten en veel minder vlees te eten omdat de familie flexitair is. Mijn huidige doelstelling is om “nul afval” te zijn. De moeilijkste uitdaging voor mij is om mijn vluchten te verminderen omdat ik veel reis voor werk en vakantie (ik heb veel vrienden in het buitenland).
Politiek gezien vond ik het schandalig dat de kosten van vervuiling en broeikasgasemissies niet worden weerspiegeld in een eerlijke prijs. Hoe kan men een kind uitleggen dat voedsel dat ver weg wordt geproduceerd met chemicaliën, die veel energie vergen om te worden geproduceerd en getransporteerd, en schadelijk zijn voor het milieu en de gezondheid, goedkoper is dan lokaal biologisch voedsel? Hoe kunnen vliegtickets zo goedkoop zijn terwijl vliegtuigen zoveel jet fuel verbruiken? Waarom worden de meest kwetsbare en armste bevolkingsgroepen het meest getroffen door milieubelastingen, terwijl 50% van de BKG-uitstoot wordt veroorzaakt door 10% van de rijkste bevolkingsgroepen? Waarom waarderen we nog steeds zoveel waarde aan de accumulatie van materiële goederen, en niet aan diensten en welzijn?
In ons huidige economische systeem, waarin de prijs het belangrijkste instrument blijft om de productie- en consumptiepatronen te beïnvloeden, moeten we dringend de externe effecten internaliseren en op een eerlijke manier ten volle rekening houden met de gevolgen voor milieu en gezondheid. We moeten een nieuw evenwicht zien te vinden tussen sociale en economische rijkdom, diepgewortelde transformaties initiëren, innovatie en verbeelding stimuleren en ons in een andere toekomst profileren.
Gelukkig werd de jeugd onlangs wakker en herinnerde ons er heel luidruchtig aan dat het dringend noodzakelijk is om nu te handelen en anders te leven!
Originally posted 2018-05-31 02:35:42.