UGent / Paleoecology, Paleoclimatology, Limnology
De vertaling van deze getuigenis werd automatisch gegenereerd door een vertaalprogramma. Bedankt voor uw begrip.
Vanuit het perspectief van mijn vakgebied is mijn grootste zorg de omvang en snelheid van de huidige milieuveranderingen die (in-)direct kunnen worden toegeschreven aan de antropogene klimaatverandering, in vergelijking met de historiek van milieuveranderingen tengevolge natuurlijke klimaat- en ecosysteemdynamiek. De impact van antropogene klimaatverandering verergert de impact van de demografische druk en de bijna volledige exploitatie van de natuurlijke hulpbronnen van de aarde ter ondersteuning van een economisch model gebaseerd op een steeds grotere consumptie en materiële rijkdom, met name in nu al rijke postindustriële samenlevingen ten koste van de rest van de wereldbevolking. De strijd tegen de klimaatverandering is dus ook een strijd voor duurzaam gebruik van hulpbronnen en wereldwijde sociale rechtvaardigheid. Acties om mijn persoonlijke koolstof- en ecologische voetafdruk te verminderen zijn1) wonen in een compact gerenoveerd huis in de stad; 2) de verwarming van woonkamers beperken tot 21°C, en geen verwarming in slaapkamers en opslagruimtes; 3) zomerkoeling door schaduw en goede ventilatie, geen airconditioning; 4) woon-werkverkeer en vrijwel alle andere dagelijkse mobiliteit met (niet-elektrische) fiets; 5) reizen binnen Europa meestal met de trein; 6) vervanging van internationale vergaderingen door Skype of videoconferenties; 7) kleding gebruiken totdat tekenen van slijtage duidelijk zijn; 8) kleding, gereedschap en apparatuur repareren in plaats van ze weg te gooien, zelfs als het vervangen ervan minder kost; 9) recycling en multifunctioneel gebruik van allerlei benodigdheden; en 10) 3-4 keer per week vegetarisch eten. Wat ik van plan ben daar in de nabije toekomst aan toe te voegen zijn 11) mijn eigen auto vervangen door ride-sharing; en 12) meer lokale en bio-voedingsmiddelen eten. Moeilijkheden die ik ervaar om mijn voetafdruk verder te verkleinen zijn dat producten die veel grondstoffen en energie kosten om te produceren niet meer kunnen worden gerepareerd; en dat een economie in overdrive steeds weer kunstmatige behoeften creëert die je dwingen om meer te consumeren, in plaats van minder. De belangrijkste veranderingen in de samenleving om deze gecombineerde milieucrises het hoofd te bieden, vereisen de afschaffing van 1) het paradigma dat een hogere levenskwaliteit afhankelijk is van een toename van de materiële welvaart, en dus van economische groei; en 2) het naïeve vertrouwen dat de klimaatcrisis kan worden opgelost door technologische vooruitgang. De eerste stelling verwaarloost het feit dat onophoudelijke economische groei tegen de muur botst van de eindige voorraden van aardse hulpbronnen; de tweede stelling is blind voor de realiteit dat voor elke nieuwe technologische uitvinding die de klimaatverandering helpt bestrijden, een veel groter aantal uitvindingen alleen maar meer consumptie stimuleert.
Originally posted 2018-04-29 10:18:16.