Université Catholique de Louvain / Socio-economics and Gender studies
De vertaling van deze getuigenis werd automatisch gegenereerd door een vertaalprogramma. Bedankt voor uw begrip.
Ik ben opgeleid in Economie en Sociale Wetenschappen, met een focus op duurzame ontwikkeling. Mijn wetenschappelijke activiteiten combineren inzichten uit zowel socio-economische als genderstudies en zijn gericht op het analyseren van organisaties uit de derde sector. Werken aan de basis heeft mij bijzonder gevoelig gemaakt voor sociale ongelijkheden en voor sociale innovaties die deze kunnen aanpakken.
Ik heb geen auto, ik reis met het openbaar vervoer en ik heb alle mogelijke apparaten geadopteerd om deze keuze efficiënt te maken: mini-scooter, vouwfiets enz…. Ik vlieg alleen als de trein geen optie is. Mijn huis is (bijna) nul afval, waaronder het kopen van tweedehands, winkelen in bulkwinkels, afvalselectie, composteren etc….. Ik vermijd plastic en andere giftige stoffen, ik ben “flexitarian” en ik geef de voorkeur aan lokale en biologische producten.
Ik denk dat ik mijn eigen ecologische voetafdruk aanzienlijk heb verkleind, maar ik voel me gefrustreerd dat sommige van deze acties alleen maar bijdragen aan het “optimaliseren” van het systeem (tweedehands bijvoorbeeld door overconsumptie van anderen) of aan greenwashing. Net als veel vrouwen heb ik in mijn gezinsleven te maken met een enorme hoeveelheid zorg, wat bijdraagt aan een zeer intensief beroepsleven. Toch is nulafval dagelijks moeilijk te combineren met zorgactiviteiten, omdat beide in wezen (uitputtende en onzichtbare) doe-het-zelf activiteiten zijn. Dit is een belangrijk nadeel en om kort te gaan, ik denk dat de ongelijkheden tussen mannen en vrouwen, net als andere sociale ongelijkheden, een aanzienlijke belemmering vormen voor een duurzame transitie. Ik woon in een gebouw waar de helft van de appartementen sociale woningen zijn. Inwoners komen uit zeer verschillende culturen en met een slechte achtergrond: verplichte recyclage is totaal nieuw, het kopen van goedkope (vaak samen met plastic en giftige) producten is geen keuze….. Elke strategie voor duurzaamheid zal haar transformatiepotentieel alleen onthullen als ze wordt geïntegreerd in een bredere reflectie over sociale ongelijkheden en als ze gericht is op het transformeren van onze onderwijs-, consumptie- en productiesystemen. Analyse van duurzame transities moet vanuit meer dan één standpunt spreken.
Geloof ik in radicale transformatie door intieme verandering? Nee. Geloof ik in radicale transformatie door individuele acties binnen een bredere, krachtige sociale beweging? Ja. Mijn favoriete slogan van de feministische beweging is “Het persoonlijke is politiek”. Het herinnert ons eraan dat onze privé-ervaring verbonden is met de bredere sociale, politieke en economische structuren van de samenleving. Gezien de noodsituatie met betrekking tot klimaatverandering ben ik van mening dat individuele of moleculaire veranderingen die binnen het systeem worden geproduceerd, niet als resterend mogen worden beschouwd en ook niet verborgen mogen blijven. Het is belangrijk om uit te drukken waarom en hoe we ons ontevreden voelen over het eigenlijke systeem, om te laten zien hoe we in ons dagelijks leven enige samenhang proberen te brengen tussen onze overtuigingen en praktijk, om kleine verzetsdaden te delen en hoe we op ons eigen niveau met lock-ins worden geconfronteerd. Het legt de basis voor een collectieve actie die hopelijk zal klinken als een wake-up call en enkele institutionele mogelijkheden voor radicalere transformatie zal bieden.
Originally posted 2018-05-12 10:24:24.