University of Antwerp / Biodiversity, restoration, ecology, hydrology
De vertaling van deze getuigenis werd automatisch gegenereerd door een vertaalprogramma. Bedankt voor uw begrip.
Het grootste probleem dat ik zie is het overmatig gebruik van de beschikbare wereldwijde middelen. In mijn eigen vakgebied -wetlandonderzoek – omvat dit ook drainage die leidt tot grote verliezen aan biodiversiteit en tot de uitstoot van grote hoeveelheden broeikasgassen. Vlaanderen is waarschijnlijk veel meer dan 95% van zijn veengebieden verloren gegaan sinds de Middeleeuwen, we weten zeker dat 75% van de moerasgebieden verloren zijn gegaan sinds 1960. Al het organische materiaal uit deze veengebieden is als CO2 in de atmosfeer uitgestoten. De gedraineerde veengebieden stoten 5% van alle wereldwijde emissies uit. Het probleem wordt nog versterkt door de huidige landbouwpraktijken (overbemesting, irrigatie, zelfs in nat-België, die beide leiden tot meer waterverlies en verdere afbraak).
Ik ben actief betrokken bij het herstel van wetlands, niet alleen op wetenschappelijk niveau maar ook op beleidsniveau, door het stimuleren van beleid voor het herstel van wetlands. Op persoonlijk vlak probeer ik mijn ecologische voetafdruk te minimaliseren door me dicht bij mijn werk te bewegen (ca. 3 km eenrichtingsverkeer), door mijn resterende verplaatsingen aan te passen: korte afstanden (<20 km) met de fiets, middellange afstanden (<1000 km) met de trein, een auto alleen gebruiken als deze vol is (>=3 pers.), door mijn vleesconsumptie te verlagen (100 g/dag) en door evenveel biologische en regionale producten te eten. Ik gebruik vliegtuigen zelden en (bijna) nooit voor persoonlijke doeleinden.
Problemen zijn onder meer problemen om bepaalde bestemmingen zonder auto of met grote vertraging te bereiken. Het kopen van biologisch en lokaal voedsel voor een heel gezin kan te veel tijd kosten. Deze situatie is echter aan het verbeteren. Op institutioneel niveau zijn er geen stimulansen om de drainage te stoppen, terwijl er verschillende zijn die verdere drainage stimuleren: landbouwsubsidies en economische ontwikkelingen (verhoging van de melkprijzen vanwege de stijgende consumptie in Azië, verhoging van de houtprijzen zodat de bosbouw in drooggelegde wetlands steeds economischer wordt).
De enige oplossing die ik zie om deze ontwikkelingen tegen te gaan, is door CO2 duur te maken. Een CO2-belasting zou het zoeken naar energiezuinige oplossingen stimuleren, lokaal geproduceerd voedsel goedkoper maken dan aan de andere kant van de wereld, de verdere drainage van organische bodems beperken en het opnieuw bevochtigen van nu gedraineerde bodems stimuleren. Bovendien moeten de prijzen en de frequentie van het openbaar vervoer concurrerend worden gemaakt met het vervoer per auto en vliegtuig: zolang brandstof voor vliegtuigen belastingvrij is en de kosten per treinkilometer stijgen als gevolg van de stijgende belastingen voor het gebruik van het nationale spoorwegnet, is het niet moeilijk te begrijpen waarom de meerderheid van de internationale reizigers een vliegtuig in plaats van een trein gebruikt.
Originally posted 2018-05-02 11:28:33.