Als literatuurwetenschapper die fictie over klimaatverandering bestudeert, ben ik van mening dat het focussen op individuele leefstijlkeuzes het risico met zich meebrengt dat we ons afleiden van de beleidsdiscussies die we zouden moeten voeren.
We moeten de jonge generatie (scholen en universiteiten) opleiden met instrumenten om de uitdagingen waar we voor staan aan te pakken. Er is dringend behoefte aan structurele en politieke radicale veranderingen.
Als onderzoeker die nu al bijna twee decennia in Centraal-Afrika werkt, heb ik gezien dat de klimaatverandering geen toekomstige uitdaging is. Het is van invloed op de levensomstandigheden van de boeren op het platteland (....)
Klimaatactie moet niet alleen top-down (beleid) maar ook bottom-up worden ondernomen. In deze getuigenis geef ik een overzicht van mijn personeelsacties om op een meer duurzame manier te leven.
Alles moet van start gaan: van het vermijden van afval via de aankoop ter plaatse tot elektrische auto's die worden opgeladen met zonne-energie.
Mijn belangrijkste zorg in mijn vakgebied van aquatische biologie, ecologie en evolutie is dat de drastische daling van het aantal soorten belangrijke ecosysteemfuncties zal beperken en dat (....)
Als hydroloog merk ik dat er al veel veranderingen plaatsvinden. Het zou hypocriet zijn om daar niets aan te doen.
Klimaatverandering is een symptoom, niet het probleem. Groei en (over)consumptie gelinkt aan die groei zijn het probleem. Iedereen moet zich hiervan bewust zijn en ernaar handelen.
Hoewel individuen bewust hun eigen leven kunnen veranderen, ligt de sleutel tot het bereiken van de doelstellingen van het Akkoord van Parijs in een sectoroverschrijdend consistent en ambitieus beleid.
Karma kan niet uitgevonden worden: technologie helpt, maar we moeten aan de bak om deze crisis op te lossen.